1ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
لَو أَنَّ الناسَ أَدُّوا حُقوقَ اَموالِهِم لَكانوُا عایِشینَ بَخَیر.
مردم اگر حقوق و واجبات مالی خود را ادا میکردند مسلّماً همه از یک زندگی مطلوب و رضایتبخشی برخوردار میشدند. (وسائل، ج 6، ص 2)
2ـ «امام محمدباقر(علیهالسلام)»:
اوَّلُ قطرةٍ مِنَ الشَّهیدِ كفّارَةٌ لِذُنوبِهِ اِلاّ الدَّین فَاِنَّ كفّارَتَه قَضاءُه.
اوّلین
قطره خون شهید کفاره گناهان او است مگر قرض و بدهکاری او که کفاره اش ادا
کردن آن است (بدهی و حقالناس شهید را وارثان باید ادا كنند). (وسائل، ج 13، ص 85)
3ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
وصاحِبُهُم مُحتَبِسٌ علی بابِ الجَنّةِ بِثَلاثةِ دَراهِمٍ لفلانِ الیَهودی، وَ کانَ شَهیداً!
یکی از افراد (فلان قبیله) که شهید شده به خاطر سه درهم که به فلان یهودی بدهکار بوده بر دَرِ بهشت زندانی گشته ... (احتجاج طبرسی، ج 1، ص 333)
4ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیهالسلام)»:
الحَجَرُ الغَصبُ فی الدّارِ رَهنٌ عَلی خَرابِها!
وجود یک آجر غصبی در بنای یک خانه، رهن بر ویرانی آن خانه خواهد بود! (نهجالبلاغه، کلمة 232)
5ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
أَعطِ الأَجیرَ اَجرَهُ قَبلَ أَن یَجِفَّ عَرقُهُ.
مزد کارگر را پیش از آنکه عرق بدنش خشک شود به او بپرداز. (شهابالاخبار، ص 327)
6ـ حضرت مهدی ارواحنا فداه:
لایَحِلُّ لِأَحَدٍ أَنْ یَتَصرَّفَ فی مالِ غیرهِ اِلاّ بِاِذنِه.
کسی حق ندارد در مال دیگری بدون اجازة او دخل و تصرف نماید. (بحار، ج 53، ص 183)
7ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
أعظمُ الخطایا اِقتِطاعُ مالِ امرِیءٍ مُسلِمٍ بِغَیر حَقٍّ.
عظیمترین گناهان، خوردنِ به ناحق و تجاوز به مال یک مسلمان است. (تحفالعقول، ص 217)
8ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
لَیسَ بِوَلِیٍّ لی مَن أَكَلَ مالَ مؤمنٍ حَراماً.
هر کس مال مؤمنی را به ناحق بخورد پیرو من نیست. (وسائل، ج 12، ص 53)
9ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
ما عُبِدَ اللهُ بِشیءٍ اَفضلَ مِن اداءِ حَقِّ المُؤمِنِ.
هیچ عبادتی بالاتر از ادای حق مؤمن نیست. (بحار، ج 74، ص 242)
10ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیهالسلام)»:
جَعَلَ اللهُ سُبحانَهُ حُقوقَ عِبادِهِ مُقَدَّمَةً لِحُقوقِهِ.
خداوند سبحان حقوق بندگانش را مقدمة رسیدن به حقوق خود قرار داده است. (فهرست غرر، ص 77)
شرايط اساسی دعا
دعا شرايط زيادی دارد تا به اجابت خداي تبارك و تعالي برسد. برخی از شرايط اساسي است و اگر تحقق نيابد، دعا قطعا به اجابت نمي رسد:
1. كسب و كار پاكيزه و حلال.
2. نسبت به آبرو و مال كسي ستم نكرده باشد.(مديون مردم نباشد حتي به اندازه سر سوزني چه رفتاری و چه مالی).
3. اعتقاد صحيح، جديت در دعا و نداشتن ترديد در اجابت دعا.
4. بريدن طمع از غير خدا.
اگر این چهار شرط در کسی نباشد هیچگاه منتظر اجابت دعایش نباشد. فقدان و نبود هریک از این چهار شرط باعث عدم استجابت دعاست.